ตึก ๆ, ตึ้ก ๆ, ตึ้กตั้ก หมายถึง ว. เสียงดังอย่างเสียงหัวใจเต้นเวลาเหนื่อยหรือตกใจเป็นต้น.
ว. ไม่หย่อน เช่น เชือกตึง เส้นตึง, ค่อนข้างคับ เช่นเสื้อแขนตึง; มีอาการออกจะโกรธ ๆ เช่น หมู่นี้ดูตึงไป.
ว. ใกล้จะถึงขั้นแตกหัก เช่น สถานการณ์ตึงเครียด.
ว. แก้ไขให้คลายความลําบากหรือความคับแค้นได้ยาก.
ว. ตึงมากจนเกือบจะปริหรือขาด.
ว. เสียงดังอย่างของหนัก ๆ ตกกระทบพื้นแข็ง.
ว. เสียงดังอย่างของหนัก ๆ ตกกระทบพื้นแข็ง.
ว. เสียงอย่างของหนัก ๆ ตกลงบนพื้นกระดานหลาย ๆครั้ง; โดยปริยายหมายถึงมีกิริยามารยาทซุ่มซ่ามไม่เรียบร้อย เช่น ทะลึ่งตึงตัง